Home - Africa Journalist
Nairobi, de op één na snelst groeiende stad van Afrika, kan de bevolkingsaanwas nauwelijks aan. Meer dan de helft van de mensen hokt samen op slechts tien procent van het stadsoppervlak. 'Wij kijken naar onze ouders en denken: jullie gokten verkeerd.' (Bijdrage aan zomerserie 'de megastad' in De Groene, over verstedelijking)
MARK SCHENKEL
Aan een smalle steeg met blubber ligt het krot van Joyce Mumbua (36). Twee bij twee meter huurt Mumbua, tussen wanden van hout, golfplaat en gedroogde modder. Ze bezit een bed, twee houten krukjes en wat kleren, een bijbel, een poster van Arsenal en een oude televisie. 'Mijn kostbaarste bezit', aldus Mumbua.
Joyce Mumbua leeft in Kibera in de Keniaanse hoofdstad Nairobi. Kibera is een van de grootste sloppenwijken van Afrika. Een paar honderdduizend mensen – niemand weet precies hoeveel – in een aan elkaar gelapt doolhof van ellende. Veertien jaar woont Mumbua nu in Kibera. Ze kwam ooit naar Nairobi op zoek naar werk. Haar verweerde handen zijn een paar tinten lichter dan de rest van haar huid. Littekens van jarenlang wassen, schrobben en boenen. Een brandmerk van de armoede.
Per dag verdient Mumbua gemiddeld honderd Keniaanse shilling, één euro. 'Hier in Kibera delen we met een hele buurt een wc, daar moet je voor betalen', vertelt ze. 'Wat zou jij doen als je tien shilling hebt verdiend, naar een smerig toilet gaan of eten kopen zodat je overleeft?' Het antwoord: jezelf ontlasten in een plastic zak, deze dichtknopen en over de daken slingeren. 'Make it fly', aldus Mumbua, besmuikt over haar openhartigheid. Achter het witte wanddoek met blauwe hartjes piept een rat.
MARK SCHENKEL
Aan een smalle steeg met blubber ligt het krot van Joyce Mumbua (36). Twee bij twee meter huurt Mumbua, tussen wanden van hout, golfplaat en gedroogde modder. Ze bezit een bed, twee houten krukjes en wat kleren, een bijbel, een poster van Arsenal en een oude televisie. 'Mijn kostbaarste bezit', aldus Mumbua.Joyce Mumbua leeft in Kibera in de Keniaanse hoofdstad Nairobi. Kibera is een van de grootste sloppenwijken van Afrika. Een paar honderdduizend mensen – niemand weet precies hoeveel – in een aan elkaar gelapt doolhof van ellende. Veertien jaar woont Mumbua nu in Kibera. Ze kwam ooit naar Nairobi op zoek naar werk. Haar verweerde handen zijn een paar tinten lichter dan de rest van haar huid. Littekens van jarenlang wassen, schrobben en boenen. Een brandmerk van de armoede.
Per dag verdient Mumbua gemiddeld honderd Keniaanse shilling, één euro. 'Hier in Kibera delen we met een hele buurt een wc, daar moet je voor betalen', vertelt ze. 'Wat zou jij doen als je tien shilling hebt verdiend, naar een smerig toilet gaan of eten kopen zodat je overleeft?' Het antwoord: jezelf ontlasten in een plastic zak, deze dichtknopen en over de daken slingeren. 'Make it fly', aldus Mumbua, besmuikt over haar openhartigheid. Achter het witte wanddoek met blauwe hartjes piept een rat.
Sent with Reeder
(verzonden vanaf tablet)
